Εφόσον ζούμε σε μία γραμμική εξέλιξη, μπορούμε να υποθέσουμε ότι τα πάντα κινούνται γραμμικά στον χωροχρόνο. Η Ψυχή καθόλη την πορεία της από τον χωριστικό και κατώτερο τρόπο συνείδησης προς τον ενωτικό με το Θείο και με το υπόλοιπο περιβάλλον τρόπο συνείδησης, επανέρχεται διαρκώς μέσω διαφορετικών οχημάτων (σωμάτων) ώστε να τελειοποιηθεί. Το φύλο, η κοινωνική κάστα, η ράτσα, ο τόπος, οι φυσικές προδιαγραφές και οι ρόλοι, εναλλάσσονται με απίστευτους συνδυασμούς και με πολύ μεγαλύτερη πρωτοτυπία από ότι εμείς οι άνθρωποι αλλάζουμε ρούχα, τρόπους συμπεριφοράς, τόπους και συνήθειες.
Φυσικά και με αυτήν την δοξασία, υμνείται η αθανασία της Ψυχής σε όλο της το μεγαλείο, αφού μόνον η φυσική της αντιπροσώπευση και έκφραση είναι και αυτή που κατά καιρούς αλλάζει. Και μόνον η σκέψη αυτή από μόνη της, μπορεί να δώσει μεγάλη ανακούφιση σε ανθρώπους που φοβούνται την ουσία του Τέλους και της Απώλειας. Αλλά αυτό είναι απλά το αποτέλεσμα μίας διαδικασίας διαρκούς βελτίωσης, μέσω της ανόρθωσης σφαλμάτων προηγουμένων ζωών, καθώς το Κάρμα και το Ντάρμα θα εφαρμόζονται στη ζωή του καθενός, μέσω διαφόρων ανθρώπων και καταστάσεων.
Καθώς η μία Ψυχή δρα εντός του Σύμπαντος, επηρεάζει έμμεσα ή και άμεσα και τις ζωές χιλιάδων άλλων Ψυχών, αποτελώντας ουσία δημιουργίας αλλά και εμπειρίας για αυτές. Οι εμπειρίες όσο και οι αλλαγές που δέχεται μία ψυχή συμβαίνουν σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας του σώματος αυτής ξεχωριστά όσο και ταυτόχρονα (στο φυσικό – συναισθηματικό – νοητικό).
Χαρισματικά διορατικοί άνθρωποι όπως ο Έντγκαρ Κέισι – ο οποίος ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την μελέτη προηγούμενων ενσαρκώσεων – είχε μιλήσει για το Ακασικό αρχείο του καθενός, το οποίο δίνει και τις προδιαθέσεις στην κάθε ενσάρκωση, την κάθε συγκεκριμένη περίοδο της ζωής. Έχοντας πρόσβαση σε αυτό, μπορούσε να δώσει τις πληροφορίες που οι άνθρωποι οι οποίοι ζητούσαν τη βοήθειά του, χρειαζόταν να ακούσουν.
Όπως ακριβώς διαδίδεται από Ανατολικές θρησκείες, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η πραγματικότητα στην οποία ζούμε δεν είναι τίποτε άλλο από μία τρισδιάστατη ολογραφική προσομοίωση η οποία λειτουργεί κατά μήκος του χρόνου, παρέχοντας μας καταστάσεις και ουσίες και καθιστώντας καθήκον μας, απλά την ανύψωση της συνείδησής μας πάνω από αυτές, με απώτερο σκοπό την ένωσή μας με το Θείο (άρα και το σύνολο), αφήνοντας τη χωριστικότητά μας κατά μέρος.
Οι εμπειρίες προηγούμενων ενσαρκώσεων μας δεν αποτελούν παρά την επαφή της άκρης της συνείδησής μας με αυτό το πλέγμα των Ακασικών αρχείων. Κατά τη διάρκεια μίας ιδιαίτερα συγκεκριμένης ύπνωσης, η επαφή αυτή είναι πιο οργανωμένη με αποτέλεσμα να δίδονται ξεκάθαρα κάποιες πληροφορίες από αυτό το επίπεδο. Ωστόσο σημαντικό είναι σε αυτό το επίπεδο, να μην χάσει κανείς την ιδιοσυχνότητα της δικής του Ψυχής και εισέλθει σε αυτήν κάποιου άλλου. Ψυχές με έντονες ενσαρκώσεις έχουν αφήσει ισχυρότερα ίχνη σε αυτό το επίπεδο, μπερδεύοντας σημαντικά τους ανθρώπους που το εξερευνούν. Για αυτό άλλωστε και πολλοί που καταλήγουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να εισέρχονται σε επαφή με αυτό το επίπεδο, καταλήγουν να έχουν εμπειρίες αρκετά έντονες, αισθανόμενοι ότι ήταν βασιλείς, ευγενείς κλπ. Με λίγα λόγια, η πρόσβαση στο συγκεκριμένο επίπεδο μέσω ύπνωσης και διαλογισμού είναι σχετικά εφικτή αλλά η ακριβής επαφή με τη συγκεκριμένη δική μας «προϊστορία» μοιάζει να είναι το δυσκολότερο κομμάτι αυτής της διαδικασίας.
Η επίγνωση καταστάσεων και εμπειριών προηγουμένων ενσαρκώσεων ουσιαστικά έρχεται να βοηθήσει σε αδιέξοδα της τρέχουσας ενσάρκωσης, καθώς οι Ψυχές εκφραζόμενες μέσω των σωμάτων που καταλαμβάνουν, προσπαθούν να υπερβούν τα εμπόδια που συναντούν. Η επαφή με προηγούμενες ενσαρκώσεις θα δείξει με τον έναν ή τον άλλων τρόπο, γιατί μπορεί να υπάρχει το συγκεκριμένο αδιέξοδο στην παρούσα ενσάρκωση και ποια είναι η πράξη η οποία και χρειάζεται να λάβει χώρα ΤΩΡΑ ώστε να γιατρευτεί το λάθος του ΤΟΤΕ, κλείνοντας οριστικά έναν συγκεκριμένο Καρμικό Κύκλο. Εξάλλου η κάθε ενσάρκωση δίνει μία σειρά ευκαιριών απελευθέρωσης από Καρμικά βάρη με τα οποία εμφανίζεται μία Ψυχή μέσα σε ένα σώμα, κατά τη στιγμή που αυτο αυτό γεννιέται.
Πολλοί ωστόσο θα αναρωτηθούν για ποιον λόγο μπορεί να συνδέεται η ζωή τους με τη ζωή κάποιου «άλλου» στο παρελθόν αφού η τωρινή τους συνείδηση δεν τους παρέχει καμία απολύτως σύνδεση με γεγονότα και εμπειρίες που έλαβαν χώρα προ της γέννησής τους. Πέρα από το γεγονός ότι και κατά τις θρησκευτικές παραδόσεις, ο Θάνατος έχει αποτελέσει την τιμωρία στην οποία υπόκειται ο άνθρωπος για την Πτώση του από το άυλο επίπεδο στο υλικό με την μορφή του Πόνου, κατά την παραμονή της Ψυχής σε μη φυσικό επίπεδο, ανάμεσα σε δύο ενσαρκώσεις, υπάρχει ο καθαρισμός της φυσικής συνείδησης και των κλασικών συναισθημάτων (με την μορφή που τα αντιλαμβάνεται κάθε κοινός άνθρωπος) με αποτέλεσμα όταν θα εμφανιστεί η Ψυχή με ένα καινούριο πια σώμα (όχημα) τα πάντα να ξεκινούν από την αρχή. Μπορεί ο καθένας να φανταστεί ως παράδειγμα πόσο αδύνατον είναι για μία Ψυχή βουτηγμένη στην αμαρτία και μεθυσμένη από την εγωιστική παντοδυναμία της να αποκαταστήσει την επαφή της με το Θεό και να πορευθεί εμπρόσθια. Και όμως μέσω του Θανάτου, όλα αυτά ξεκαθαρίζουν και τα πάντα ξεκινούν και πάλι από την αρχή, χωρίς όμως να ξεχαστούν οι αμαρτίες.(ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΑΣ ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΛΑΚΙΑ. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΜΑΡΤΙΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΛΙΚΗ ΖΩΗ ή ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ???!!!)
Οι ευκαιρίες για αντιμετώπισή τους απλά θα είναι εντελώς διαφορετικές άρα και πολλά περισσότερα υποσχόμενες. Αυτή η συνειδησιακή ασυνέχεια κατά τη διάρκεια των ενσαρκώσεων υπάρχει για να προφυλάξει την Ψυχή ώστε αυτή να μην ενεργήσει μέσω των παλαιότερων μεθόδων της, σε προβλήματα της τρέχουσας ζωής, πέφτοντας για μία ακόμη φορά στην αμαρτία και αναπόφευκτα πλέον αναιρώντας και την παρούσα αιτία ύπαρξής της (την ουσία της Εξέλιξης).
Όλα αυτά επιβεβαιώνουν το πόσο ιερή είναι αυτή η αποκοπή από το παρελθόν και πόσο ευλαβικά χρειάζεται να κινηθεί ο καθένας που αναζητά τις απαντήσεις των σημερινών του προβλημάτων στις προηγούμενες ζωές του.
Πηγή
Σχόλια